تأثیر عصارۀ تفالۀ انگور بر پارامترهای تولید گاز و جمعیت تک یاخته های شکمبه با استفاده از شیرابۀ شکمبه گوسفند

این تحقیق به منظور بررسی تأثیرات سطوح گوناگون عصارۀ تفالۀ انگور بر تولید گاز به روش آزمایشگاهی و برخی پارامترهای تخمیر شکمبه مانند سوبسترای تجزیه شده، اسیدهای چرب فرّار، و تولید پروتئین میکروبی با استفاده از شیرابۀ شکمبه گوسفند انجام شد. برای تهیۀ عصاره، تفالۀ انگور خشک با نسبت وزنی مساوی با آب مقطر مخلوط گردید و در سطوح صفر، 15، و 30 میلی گرم ترکیبات فنولیک کل به ازای گرم مادۀ خشک به جیرۀ پایه اضافه شد. جیرۀ پایه شامل علف یونجه خشک، کنجالۀ سویا، و دانۀ جو بود. تولید گاز در زمان های 3، 6،8، 12، 16، 24، 48، 72، 96، و120 ساعت بعد ازانکوباسیون ثبت گردید. بعد از 24 ساعت، انکوباسیون متوقف و سوبسترای تجزیه شدۀ واقعی تعیین شد. پارامترهای تخمیر شکمبه مانند partitioning factor (pf24)، تولید گاز در 24 ساعت، قابلیت هضم آزمایشگاهی مادۀ آلی، انرژی متابولیسم پذیر، و تولید پروتئین میکروبی محاسبه گردید. استفاده از عصارۀ تفالۀ انگور بر مقادیر تولید گاز مجانب (a)، زمان تاخیر (l)، سوبسترای تجزیه شدۀ واقعی، تولید گازدر 24 ساعت، قابلیت هضم مادۀ آلی، و انرژی متابولیسم پذیر تأثیری نداشت. ولی تولید پروتئین میکروبی (005/0=q) و مقدار pf24 (023/0=l و 004/0=q) افزایش یافت. استفاده از عصارۀ تفالۀ انگور بر مقادیر کل اسیدهای چرب فرّار و استات اثر معنی داری نداشت. مقدار پروپیونات با افزودن عصاره افزایش یافت (048/0=q) و مقدار بوتیرات (004/0=l) و نسبت استات به پروپیونات (001/0=q) در دو سطح عصاره در مقایسه با جیرۀ شاهدکاهش یافت. مقدار آمونیاک (0001/0pl و 0001/0>q) و داسی‏تریچا (003/0=l و 030/0=q) و زیرخانواده‏های دیپلودینینه (0009/0=l و 012/0=q) و افریوسکالسینه (0001/0>l و 0001/0>q) نیز در ساعت 24 بعد از افزودن عصاره کاهش نشان داد. در کل، استفاده از عصارۀ تفالۀ انگور بدون تأثیر منفی بر قابلیت هضم، تولید پروتئین میکروبی را افزایش و مقدار آمونیاک و پروتوزوآ را کاهش داد.